Het negentiende deeltje
Kunstenaarsboek. Hans Eijkelboom. - Uitgever: Arnhem : Stichting PlaatsMaken, 1987. - [16] p. : ill. ; 11x15 cm. - Reeks: (250 Cent Reeks ; 19). - Oplage 250 ex. - Een speciale salonuitgave. - In cassette AB01361 (a). Dubbel exemplaar (b) in cassette (1987). ISBN: 9050420249.
soortboek (boeken), kunstwerk, artist's book
vervaardigerEijkelboom, Hans, Stichting PlaatsMaken
datering1987-09
afmetingenhoogte 10.2 cm
breedte 14.8 cm
diepte 0.3 cm
Het kunstenaarsinitiatief PlaatsMaken ontstond in 1984 in een gekraakte loods op het voormalige Nepromaterrein, gelegen aan wat nu de Sonsbeekzijde van het Arnhemse station heet. Hun onvrede betrof het ontbreken van outillage voor net afgestudeerde kunstenaars die na hun academietijd niet langer konden beschikken over de mogelijkheden die de opleiding hen eerder bood, maar ook het gebrek aan tentoonstellingsruimte. Ook de musea pikten hun werk niet op en naarmate de BKR regelingen verder steeds werden aangescherpt, ontstond de drang en het elan ‘om zelf het heft in handen te nemen’. Toen het Arnhemse collectief - bestaande uit Henk-Hans Hilvering, Taco Meeuwsen en Jos van Doorn - in 1984 hun handtekeningen onder de akte van oprichting zetten, kreeg het kunstenaarsinitiatief de naam die nog steeds het credo vormt: stichting PlaatsMaken.
'I photograph a lot, pushing the button, I never feel it as a meaningful act. Probably I have printed now ± 10,000 photographs and I find that a quite annoying activity. But photos, the sheets of paper on which something can be seen that has an unknown relationship with reality, I can look at it a long time. Still I cannot really contain what I see.'
Hans Eykelboom
In zijn boek “Het negentiende deeltje” (1987) schrijft Eijkelboom: ‘Ik fotografeer veel, het indrukken van de knop ervaar ik nooit als een betekenisvolle handeling. Waarschijnlijk heb ik inmiddels ± 10.000 foto's afgedrukt en ook dat vind ik een tamelijk vervelende bezigheid. Maar foto's, die vellen papier waarop iets te zien is dat een onnoembare relatie heeft met de realiteit, daar kan ik lang naar kijken. Maar nog altijd kan ik niet echt bevatten wat ik dan zie.’
