De Belg koestert zijn oplossingen
Tijn Sad�e
Interview Fotoproject
![]()
De Belgische openbare ruimte staat vol met infrastructurele raadsels en bouwkundige bloopers. Fotograaf David Helbich legde ze vast.
Al snel leer je als verse inwoner van Belgi� dat je een bord met 'wegomlegging' moet negeren. Vooral als er op het kruispunt erna twee borden staan: 'wegomlegging' naar links, d�viation naar rechts.
Iemand moet die borden er hebben neergezet. Maar door wie, en van wanneer ze dateren, weet niemand.
De Belgische openbare ruimte staat vol met infrastructurele raadsels en bouwkundige bloopers. Een viaduct dat nooit werd afgebouwd. Huizen zonder ramen. Kilometers lange metrotunnels, onder de grond in Antwerpen, die nooit in gebruik werden genomen.
De gemiddelde Nederlander, op bezoek in Belgi�, schudt al snel meewarig zijn hoofd: Wat maken ze er hier toch een puinhoop van.
Helemaal fout, zegt fotograaf David Helbich, auteur van het deze week verschenen fotoboek Belgian Solutions waarin Helbich bovenstaande bloopers presenteert als oplossingen. Die Nederlander heeft niet door dat de Belg juist trots is op de humor achter al die zogenaamde mislukkingen.
Na zes jaar conservatorium- en filosofiestudie in Amsterdam verhuisde de in Duitsland geboren Helbich in 2002 naar Brussel. Nederland houdt niet meer van experimenteren en dan loop je als kunstenaar tegen een muur op. In Amsterdam wordt verwacht dat de identiteit van de vreemdeling op den duur vanzelf wel oplost. In Brussel voeg je juist je identiteit toe.
Helbichs eerste foto's van het dagelijks leven in de Belgische hoofdstad plaatste hij op Facebook. Het groeide al snel uit tot een hit en nu is er een boek.
Wat zeggen uw beelden, de 'solutions', over Belgi�?
Belgen hebben een geweldig gevoel voor vergankelijkheid. Iets lijkt op een bepaald moment een oplossing. Maar elke Belg weet hoe snel politiek en bestuur van gezicht veranderen. En die nieuwe autoriteiten komen dan weer met h�n oplossing en hangen h�n bord met wegomlegging op. Voor het gemak laat de Belg dat oude bord dan maar hangen.
Is dat niet een al te romantische omschrijving van slordigheid?
Ik zie het als het koesteren van de sporen in de openbare ruimte. En die sporen ruimen ze niet op. In Duitsland bijvoorbeeld worden oorlogssporen uitgewist of er wordt een museum omheen gebouwd. Hier in Belgi� zijn de sporen, ook uit de duistere koloniale tijd, overal op straat zichtbaar.
Leiden die Belgische oplossingen ook tot ongelukken?
In mijn boek staat een foto van een trap die tegen een gevel doodloopt. Daar kun je, nietsvermoedend, je hoofd flink aan stoten. Ik ging onlangs weer op zoek naar die trap. Had iemand toch weer een deur gebouwd in die blinde muur. Dan is er dus een nieuwe oplossing voor een oplossing bedacht. Dat vind ik po�zie! Overigens weet ik niet of die deur ook werkelijk toegang biedt tot iets.
Wanneer wekken die po�tische oplossingen uw woede?
De relaxte zelfironie waarmee de Belg dit ondergaat heb ik me inmiddels eigen gemaakt. Er is ��n bouwkundige blooper waar ik me aan erger: het monsterlijke Paleis van Justitie dat zijn schaduw werpt over half Brussel. Arrogant gebouwd, voor de eeuwigheid. Dat moet je een Belg die houdt van vergankelijkheid dus niet aandoen.
Info: Morgen om 22.00 uur presenteert David Helbich in de Brusselse Beursschouwburg zijn fotoboek Belgian Solutions; uitgeverij MER. Paper Kunsthalle.
Foto-onderschrift: Onbegrijpelijke wegomleggingen, doodlopende trappen, met plakband veranderde verkeersborden, halve muurtjes. Brussel staat vol met Belgische absurditeit.
Persoon: David Helbich
Foto-onderschrift: Onbegrijpelijke wegomleggingen, doodlopende trappen, met plakband veranderde verkeersborden, halve muurtjes. Brussel staat vol met Belgische absurditeit.
Persoon: David Helbich
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
