Kin
[photographs]
Rotterdam, both rooms 12-10-2014 - 15-11-2014
Pieter Hugo
Cokkie Snoei is pleased to announce Kin, a new exhibition of photographs by Pieter Hugo. The exhibition runs from Sunday, October 12, until Saturday, November 15. However the opening reception in the presence of the artist will be on Saturday, October 25 from 17:00 to 19:00 pm.
This is Pieter Hugo's fourth solo exhibition at the gallery.
Kin is a bittersweet perspective on Hugo's homeland of South Africa. It is a meditation on the ideals of home, both familial and humanistic. It explores the tenuous ties that both bind us to and repel us from others.
Kin is the artist's personal exploration of South Africa through landscapes, portraits and still life photography. Hugo depicts locations and subjects of personal significance, such as cramped townships, contested farmlands, abandoned mining areas and sites of political influence, as well as psychologically charged still lives in people's homes and portraits of drifters and the homeless.
Hugo also presents intimate portraits of his pregnant wife, his daughter moments after her birth and the domestic servant who worked for three generations of Hugo's family. Alternating between private and public spaces, with a particular emphasis on the growing disparity between rich and poor, Kin is the artist's effort to locate himself and his young family in a country with a fraught history and an uncertain future.
Hugo describes the Kin project as "an engagement with the failure of the South African colonial experiment and my sense of being 'colonial driftwood' ... South Africa is such a fractured, schizophrenic, wounded and problematic place. It is a very violent society and the scars of colonialism and Apartheid run deep. Issues of race and cultural custodianship permeate every aspect of society here and the legacy of Apartheid casts a long shadow ... How does one live in this society? How does one take responsibility for history, and to what extent does one have to? How do you raise a family in such a conflicted society? Before getting married and having children, these questions did not trouble me; now, they are more confusing. This work attempts to address these questions and to reflect on the nature of conflicting personal and collective narratives. I have deeply mixed feelings about being here. I am interested in the places where these narratives collide. Kin is an attempt at evaluating the gap between society's ideals and its realities."
The exhibition coincides with the launch of Pieter's latest publication, 'Kin'. He will be signing copies at the opening.
Cokkie Snoei
Mauritsweg 55
3012 JX
Rotterdam
Netherlands
The exhibition is located at the gallery in Rotterdam, both rooms
See also
Mauritsweg 55
3012 JX
Rotterdam
Netherlands
The exhibition is located at the gallery in Rotterdam, both rooms
See also
Geen Hollywood of Bollywood maar Nollywood
Ceci n’est pas een bank
Fotograaf Pieter Hugo is genadeloos voor zijn naasten
Van je kinderen moet je het hebben. Al jaren vroeg de moeder van fotograaf Pieter Hugo wanneer hij haar eens fotografeerde. In het portret dat hij eindelijk van haar schoot, vier jaar geleden, zie je veel gebeuren in haar blik. Ze kijkt recht vooruit, het gezicht in de plooi, maar ergens vermoed je dat ze intussen denkt: ‘eikel’. Want hij liet haar poseren toen ze in het ziekenhuis lag wegens een borstverkleining. Op de foto ligt ze naakt in bed, met beurse borsten, gaasjes rond de tepels.
De foto is te zien in Hugo’s fotoboek Kin, met portretten van naasten en zanderige landschappen van het Zuid-Afrika waar ze wonen. Het boek gaat vergezeld van een tentoonstelling bij galerie Cokkie Snoei in Rotterdam. Schoonheid is te vinden op veel plekken en Hugo tast met zijn technische camera oppervlaktes af. Zijn personages poseren voor verweerde muren en op meubels met gebarsten leer. Alsof hij ook daarvan de binnenkant wil laten zien, zoals hij bij portretten inzoomt tot in de poriën. Een jonge bedelaar op straat toont een expressief gezicht maar ogen die naar binnen gekeerd zijn. Net als bij zijn moeder vangt Hugo hier een gelaagdheid aan emoties en laat geportretteerden meer prijsgeven dan ze wellicht willen.
Arme moeder, want die genadeloosheid had niet gehoeven. Drie jaar geleden toonde Hugo bij Cokkie Snoei armen op een Ghanese gifbelt die hij juist bijzonder mooi fotografeerde. Afgelopen voorjaar bij het Nutshuis in Den Haag toonde hij foto’s van daders en slachtoffers van de Rwandese genocide, in geënsceneerde ontmoetingen – zoekende handgebaren, moeizame omhelzingen. Dat was zo aangrijpend dat een façade genoeg was. Daar hield hij afstand.
Maar niet bij zijn moeder en ook niet bij zijn zwangere vrouw, die hij weinig charmant fotografeerde met donkere wallen en oplichtende aderen. Zoals de armen op de gifbelt juist schoonheid behoefden, moest hier voor het evenwicht iets lelijks bij. Laten we hopen dat zijn vrouw en moeder dat als een compliment opvatten.
◆