'I work in an office. I take cards out of a file. Once I have taken them out, I put them back in again. That is it.' Twenty-three-year-old Frits - office worker, daydreamer, teller of inappropriate jokes - finds life absurd and inexplicable. He lives with his parents, who drive him mad. He has terrible, disturbing dreams of death and destruction. Sometimes he talks to a toy rabbit. This is the story of ten evenings in Frits's life at the end of December, as he drinks, smokes, sees friends, aimlessly wanders the gloomy city streets and tries to make sense of the minutes, hours and days that stretch before him. Darkly funny and mesmerising, The Evenings takes the tiny, quotidian triumphs and heartbreaks of our everyday lives and turns them into a work of brilliant wit and profound beauty. "The funniest, most exhilarating novel about boredom ever written. If The Evenings had appeared in English in the 1950s, it would have become every bit as much a classic asOn the Road and The Catcher in the Rye." Herman Koch, author of The Dinner "Unlike John Williams, Gerard Reve's work was critically acclaimed and sold exceptionally well during his lifetime. But, just like Stoner, The Evenings is brilliantly written, and has a maximum impact on the reader's soul." Oscar van Gelderen, the Dutch publisher who rediscovered John Williams's Stoner "Very funny and strange...Reve is a writer who may yet 'catch on' in the Anglophone world" Lydia Davis, winner of the Man Booker International Prize Gerard Reve (1923-2006) is considered one of the greatest post-war Dutch authors, and was also the first openly gay writer in the country's history. A complicated and controversial character, Reve is also hugely popular and critically acclaimed- his 1947 debut The Evenings was chosen as one of the nation's 10 favourite books by the readers of a leading Dutch newspaper while the Society of Dutch Literature ranked it as the Netherlands' best novel of all time.
Dutch to share their dark masterpiece, 70 years on
First English version of novel compared to Albert Camus
Dalya Alberge
Sunday 23 October 2016 00.05 BST Last modified on Monday 24 October 2016 17.56 BST
It is a novel lauded in the Netherlands as a modern classic, while its author is a literary titan. But British readers are unlikely to have heard of The Evenings or Gerard Reve.
Nearly 70 years after the novel’s publication and 10 years after Reve’s death, it has finally been translated into English. Set in Holland just after the second world war, it is a powerful story of an alienated young office worker who is cynical about his loving, middle-class parents and friends.
The novel went on to find such appreciation that it has never been out of print and was ranked by the Society of Dutch Literature as the country’s best novel of all time.
Daniel Seton, a commissioning editor at Pushkin Press, which is publishing it in the UK on 3 November, said: “It’s taught in schools over there. It’s a kind of cultural touchstone … It’s highly acclaimed critically and very popular – quite a rare combination.”
The Pushkin edition’s jacket bears a comment from Herman Koch, the Dutch bestselling author of The Dinner, who draws parallels between The Evenings and classics by the Americans Jack Kerouac and JD Salinger: “If The Evenings had appeared in English in the 1950s, it would have become every bit as much a classic as On the Road and The Catcher in the Rye.”
Victor Schiferli edited Reve’s books when he worked at the Dutch publisher De Bezige Bij. He said of The Evenings: “Maybe you can compare it to The Catcher in the Rye in terms of familiarity among readers. It’s [about] an adolescent contemplating how to live so, especially for late teenagers, it’s a book that they will read and always remember. Also when you’re older, it’s a very beautiful book to read.
“There’s a cafe in Amsterdam called the Evenings. [The novel] is something we all know. The specific humour we refer to as ‘evenings humour’. It’s a very sardonic humour the main character has, a mean way of describing his friends and his family.”
Seton was astonished to discover that the book had not been translated into English. He likens introducing it to British readers to bringing them a new novel by a writer such as Albert Camus.
He said: “It’s brilliantly written… strange, funny and sinister, with an unexpectedly beautiful ending… It has a very original use of language, a really innovative mixing of registers… sometimes very emotionally powerful, often very funny.”
When The Evenings was published, in 1947, the nihilism of its protagonist sparked a furore in the Netherlands, prompting Reve to defend himself: “I wrote The Evenings because I was convinced I had to write it. That seems to me a good enough reason. I hoped that 10 of my friends would accept a free copy and that 20 people would buy the book out of pity and 10 others by mistake. Things turned out differently. It’s not my fault it caused such an uproar.”
Reve himself was a controversial character. Born into a communist family in 1923, he rejected his parents’ ideology, becoming a devout, if unorthodox, Catholic – openly homosexual, and combining eroticism and religion in his writings. In 1966, he was prosecuted for blasphemy, after he published writings in which the narrator has sex with God, incarnated as a donkey.
Breekt Reve nu alsnog door in Engeland?
The Evenings Reve probeerde het in de jaren vijftig te maken in Engeland, maar zonder succes. Nu wordt ‘De Avonden’ alsnog vertaald
Wilfred Takken
25 oktober 2016
Foto Ed van Elsken/ Nederlands Fotomuseum/HH
Zal Gerard Reve, met het uitbrengen van The Evenings, dan eindelijk doorbreken in Engeland? In november verschijnt de vertaling van zijn klassieker De Avonden bij Pushkin Press. Vertaler is de Amerikaan Sam Garrett, die eerder Grunberg, Koch en Wieringa vertaalde.
Het zou een late Britse doorbraak zijn voor Reve, tien jaar na zijn dood en zestig jaar na een eerdere poging om het te maken in het Verenigd Koninkrijk. In de jaren vijftig schreef hij zelfs een boek rechtstreeks in het Engels, The Acrobat and other stories.
In de jaren vijftig gold Reve als een one hit wonder: zijn debuut De Avonden had in 1947 veel stof doen opwaaien, maar zijn tweede boek Werther Nieland (1949) deed vrijwel niets. Het ging het niet goed met hem, zo blijkt uit de driedelige biografie van Nop Maas: hij had geen geld, worstelde met zijn homoseksuele en religieuze gevoelens, verkocht niet, en publiceerde ook niet. Hij meende dat in Nederland alleen ruimte was voor opbouwende maatschappelijk relevante boeken. „In het beste geval kun je een heel klein Multatulietje worden’’, schreef hij aan essayist Rudy Kousbroek. In 1950 besloot hij voortaan alleen maar in het Engels te schrijven.
Twee passages uit de vertaling: Zo wordt De Avonden van Reve in het Engels vertaald
Later noemde hij zelf de rel rond de novelle Melancholia in 1951 als omslagpunt. Reve zou hiervoor een reisbeurs krijgen, maar een scène waarin de held masturbeert terwijl hij zich schuilhoudt voor een razzia, schoot staatssecretaris J. Cals (Kunsten, KVP) in het verkeerde keelgat. Hij trok de reisbeurs in en Reve verkondigde nooit meer in het Nederlands te zullen schrijven.
Tussen 1953 en 1957 woonde Reve af en aan in Londen. Hij volgde dramalessen en hij werkte een halfjaar in het National Hospital for Nervous Diseases. Hij moest de patiënten wassen, en hun doorligplekken insmeren. Het liefst deed hij ze in bad, want dan kon hij een praatje met ze maken. Voor een schrijver die geobsedeerd was door verval en er prat op ging dat er „geen normaal mens” in zijn boeken voorkwam, lijkt een leven tussen de Britse geesteszieken een buitenkansje, maar hij heeft er nauwelijks over geschreven. Over de verpleegsters schreef hij later: „Bleke, geslachtsloze zusters, nakomelingen voor het merendeel van Ierse dronkaards en tandeloze mijnwerkers, vroom als de ziekte en gemeen als de hel.”
Deze jaren vormden hem
De Londense jaren waren vormend voor Reve. Hij ontplooide langzaam zijn geaardheid en zijn geloof, en in zijn verhalen onderzocht hij het mengsel van spiritualiteit en sadomasochistische homo-erotiek dat zijn latere werk kenmerkt. Hij verliet uiteindelijk zijn vrouw, de dichter Hanny Michaelis, en ging samenwonen met ‘Wimie’, de latere journalist Wim Schumacher. Aan vrienden en bekenden legde hij uit: „Ik heb nu een vrouw met een kraantje”
Maar hij voelde zich mislukt. In de roman Oud en Eenzaam (1978) beschrijft hij zijn Engelse tijd: „Ik zou eenendertig jaar oud worden, dit jaar, en ik had een boek geschreven, dat eigenlijk nergens over ging, dat was alles. En ik was een flikker, die zich nog heel wat verbeeldde omdat hij het ook met een vrouw kon ja, als hij daarbij gedachten en beelden opriep die hij niemand ooit zou kunnen toevertrouwen, maar die de vloek vormden die op zijn leven rustte.”
Reve voelde zich mislukt in de Londen
Helemaal zonder succes was hij niet. In Londen vond hij aansluiting bij de homoseksuele intelligentsia. Aan de hand van bevriend schrijver Angus Wilson, renaissancist Perkin Walker en illustrator John Minton kwam hij op feestjes latere beroemdheden tegen als schilders Lucian Freud en Francis Bacon. Zijn biograaf Nop Maas concludeerde: „Gerard bevocht zich een gerespecteerde plaats in dit gezelschap door zijn geslacht op een bord aan het gezelschap te serveren met een toefje mosterd.”
'The Acrobat and Other Stories' (1955) is de bundel verhalen die Gerard Reve in het Engels schreef.
Een ander succes was dat The Paris Review, een Amerikaanse literair tijdschrift, enkele van zijn verhalen opnam: ‘The Acrobat’ en ‘Gossamer’ (‘Herfstdraden’). Zo stond hij in een belangrijk blad, dat ook werk publiceerde van Beckett, Kerouac, Philip Roth.
Maar toen hij in 1955 een Engelse verhalenbundel wilde publiceren, kon hij geen uitgever vinden. Uiteindelijk gaf zijn Nederlandse uitgever Geert van Oorschot het boek uit. In Nederland werd het goed besproken en slecht verkocht: het eerste jaar 793 exemplaren. In Engeland bestond het praktisch niet. Het kreeg één recensie van 101 woorden in het vrijzinnig conservatieve opinieblad The Spectator: „Excellent, queer stories they are, mostly about round-the-bend people, written in limpid English.” Het blad prees ook nog de goede kwaliteit van het papier. Eén Londense boekhandel bestelde zes exemplaren.
Eind jaren vijftig zag het er nog steeds slecht uit voor Reve: zijn Engelse avontuur was mislukt, zijn loopbaan zat nog steeds in het slop, zijn moeder was dood, Wimie was ervandoor met „het Loodgietend Prijsdier”. Het zou nog tot 1963 duren voor hij met het brievenboek Op Weg Naar Het Einde een gevierd schrijver zou worden. „Wereldberoemd in Nederland.”
‘De Avonden’ wordt in het Engels vertaald
Reve
In november verschijnt ‘De Avonden’ van Gerard Reve in het Engels. ‘Oliebollen’ blijkt moeilijk te vertalen.
Diederik Huffels
25 oktober 2016
Bijna zeventig jaar nadat Gerard Reve De Avonden schreef, verschijnt in november de Engelse vertaling van zijn beroemde debuutroman: The Evenings. In The Guardian wordt al reikhalzend uitgekeken naar deze ‘moderne klassieker’ van een ‘literaire grootheid’.
In de jaren vijftig droomde Reve van een carrière in het Engelse taalgebied. Hij verhuisde zelfs tijdelijk naar Londen en schreef een verhalenbundel in het Engels. Voor The Acrobat and Other Stories wist hij echter geen Britse uitgever te vinden. Het boek kwam daarom in 1956 uit bij een speciaal voor de gelegenheid opgericht Londens filiaal van uitgever Van Oorschot. Van The Acrobat zijn destijds enkele tientallen exemplaren verkocht. Reve keerde daarna terug naar Nederland.
De Avonden is al vertaald in het Frans, Duits, Hongaars, Slowaaks, Zweeds en Spaans, maar nooit in het Engels. Toen de Engelse uitgeverij Pushkin Press zocht naar klassiekers om te vertalen, raadde het Nederlands Letterenfonds De Avonden aan. Verantwoordelijk voor de vertaling is de Amerikaan Sam Garrett, die het een ‘droomklus’ noemde. Garrett is een gerenommeerde naam in het vertalen van Nederlandse boeken. Eerder vertaalde hij Arnon Grunberg, Herman Koch en Tommy Wieringa naar het Engels. Ook werkt hij aan een nieuwe vertaling van Turks Fruit van Jan Wolkers.
Het moet een moeilijke klus zijn geweest voor de vertaler. Niet alleen Reve’s schrijfstijl, maar ook Nederlandse woorden als ‘oliebollen’ en ‘bessen-appel’ lijken lastig vertaalbaar. In The Evenings wordt ‘bessen-appel’ ‘Berry-apple’, oliebollen blijft onvertaald oliebollen. De zin ‘De klep om te kakken staat open’ vertaalde Garrett als ‘The crap flap is open.’
In Groot-Brittannië wordt de vertaling uitgegeven door Pushkin Press, die eerder ook boeken van Annie M.G. Schmidt uitbracht. Daniel Seton, redacteur bij Pushkin Press zegt in The Guardian over De Avonden: „Het is briljant geschreven. Raar, grappig en sinister met een onverwachts mooi einde. Het originele taalgebruik is soms emotioneel heel sterk en vaak erg grappig.”
Herman Koch mocht het voorwoord in de vertaling schrijven en vergelijkt daarin De Avonden met boeken van Amerikaanse auteurs als Jack Kerouac and JD Salinger: „Als De Avonden in jaren vijftig in Engeland was uitgekomen, had het net zo’n klassieker kunnen worden als On the Road en The Catcher in the Rye.”
Koch zelf heeft veel succes gehad met de vertaling van zijn roman Het Diner. De afgelopen jaren groeit ook de belangstelling naar vertalingen van Nederlandse klassiekers. Vorig jaar verscheen een Engelse vertaling van De morgen loeit weer aan van Tip Marugg.
Het is overigens niet de eerste Engelse vertaling van een boek van Reve. Zijn Bezorgde Ouders uit 1988 verscheen in 1991 als Parents Worry.
Zo wordt De Avonden van Reve in het Engels vertaald
Reve In november komt de Engelse vertaling van De Avonden van Gerard Reve uit. Lees hier al enkele passages uit de vertaling.
Diederik Huffels
24 oktober 2016
Bijna zeventig jaar nadat Gerard Reve De Avonden schreef verschijnt in november de Engelse vertaling van zijn beroemde debuutroman: The Evenings. In The Guardian wordt al reikhalzend uitgekeken naar deze ‘moderne klassieker’ van een ‘literaire grootheid’.
In de jaren vijftig droomde Reve van een carrière in het Engelse taalgebied. Hij verhuisde zelfs tijdelijk naar Londen en schreef een verhalenbundel in het Engels. Voor The Acrobat and Other Stories wist hij echter geen Britse uitgever te vinden. Het boek kwam daarom in 1956 uit bij een speciaal voor de gelegenheid opgericht Londens filiaal van uitgever Van Oorschot. Van The Acrobat zijn destijds enkele tientallen exemplaren verkocht en Reve keerde terug naar Nederland.
De Avonden is al vertaald in het Frans, Duits, Hongaars, Slowaaks, Zweeds en Spaans, maar nooit in het Engels. Toen de Engelse uitgeverij Pushkin Press zocht naar klassiekers om te vertalen raadde het Nederlands Letterenfonds De Avonden aan. Verantwoordelijk voor de vertaling is de Amerikaan Sam Garrett, die het een ‘droomklus’ noemde. Garrett is een gerenommeerde naam in het vertalen van Nederlandse boeken. Eerder vertaalde hij Arnon Grunberg, Herman Koch en Tommy Wieringa naar het Engels. Ook werkt hij aan een nieuwe vertaling van Turks Fruit van Jan Wolkers.
Het moest haast wel een moeilijke klus zijn geweest voor de vertaler. Niet alleen Reve’s schrijfstijl, maar ook Nederlandse woorden als ‘oliebollen’ en ‘bessen-appel’ lijken lastig vertaalbaar. In The Evenings wordt ‘bessen-appel’ ‘Berry-apple’, oliebollen blijft onvertaald oliebollen.
In Groot-Brittannië wordt de vertaling uitgegeven door Pushkin Press, die eerder ook boeken van Annie M.G. Schmidt uitbracht. Daniel Seton, redacteur bij Pushkin Press zegt in The Guardian over De Avonden:
“Het is briljant geschreven. Raar, grappig en sinister met een onverwachts mooi einde. Het originele taalgebruik is soms emotioneel heel sterk en vaak erg grappig. “
Herman Koch mocht het voorwoord in de vertaling schrijven en vergelijkt daarin De Avonden met boeken van Amerikaanse auteurs als Jack Kerouac and JD Salinger:
“Als De Avonden in jaren 50 in Engeland was uitgekomen, had het net zo’n klassieker kunnen worden als On the Road en The Catcher in the Rye.”
Koch zelf heeft veel succes gehad met de vertaling van zijn roman Het Diner. De afgelopen jaren groeit ook de belangstelling naar vertalingen van Nederlandse klassiekers. Vorig jaar verscheen een Engelse vertaling van De morgen loeit weer aan van Tip Marugg. Binnenkort verschijnt ook een nieuwe vertaling van Turks Fruit van Jan Wolkers.
Het is overigens niet de eerste Engelse vertaling van een boek van Gerard Reve. Zijn boek Bezorgde Ouders uit 1988 verscheen in 1991 in de Engelse vertaling: Parents Worry.
Lees hier twee passages uit De Avonden in het Nederlands en het Engels.
Klik hier om te schakelen tussen Nederlandse tekst en Engelse vertaling
Hij had de huisdeur bereikt. ‘Vrede,’ dacht hij, ‘het is voorbij. Het is vrede. Een verheven blijmoedigheid stijgt op.’ Met voorovergebogen hoofd ging hij naar binnen, klom zacht de trap op en liep langzaam door de gang. In de huiskamer stond zijn vader in ondergoed bij de kachel. ‘Goedenavond,’ zei Frits. ‘Zo, mijn jongen,’ antwoordde de man. ‘Hoe kan iemand zoon uitpuilende buik krijgen?’ dacht Frits. ‘Een zwangere huisknecht.’ ‘Almachtige God,’ zei hij bij zichzelf, ‘zie dit. Hoe heet zulk ondergoed met hemd en broek uit één stuk? Hansop, geloof ik.’ Hij bekeek de kleding nauwlettend. Aan de achterkant, onderaan de rug, was een lange vertikale spleet, die open stond. ‘Ik kan zijn reet zien,’ dacht hij. ‘De klep om te kakken staat open.’ ‘Almachtige God,’ zei hij bij zichzelf, ‘zie toe: zijn reet is te zien. Zie deze man. Het is mijn vader. Behoed hem. Bescherm hem. Leid hem in vrede. Hij is uw kind.’
Klik hier om te schakelen tussen Nederlandse tekst en Engelse vertaling
‘Ja,’ zei zijn vader. ‘Vader,’ vroeg Frits, ‘waren dat gewone oliebollen, vroeger bij jou thuis, of volgens een apart recept, volgens het gebruik daar in Twente?’ ‘Nu moet je opletten,’ zei hij bij zichzelf. ‘hij gaat er in ernst op in, op een vraag, die volkomen zwakzinnig is. Ik kan alles vragen. En ik doe het ook.’ ‘Nee, gewone oliebollen,’ antwoordde zijn vader. Hij hield de mond open en fronste het voorhoofd. ‘Hij wil nog iets zeggen,’ dacht Frits, ‘maar hij kan er niet opkomen. Bijna heeft hij een gedachte, maar dan is hij weer weg en moet hij weer opnieuw gaan denken. Een heel werk. Dat valt niet mee.’ Zijn vader sloot de mond en ging weer liggen.