Right Here, Right Now!
Living in the moment
What we do when we are faced with breathtaking beauty? Do we capture it or enjoy the moment? What keeps us in our experience if we are just busy trying to take photos? Are the innumerable photographic images not just causing us to just forget faster?
Bridges or walls
Do we continue muddling through or do we make serious attempts to give each other a better future? Do we let refugees perish or do we bring them inside? Are you a bridge builder or do you hide behind the dikes? Do you build a wall around your family, your friends or yourself to protect against evil and thus ensure a good future for yourself?
Dare to be different
Who are the heroes who dare to stand out from the crowd? Is there a hero in you? If you do something that others do not dare to do, are you reckless or visionary?
Déja-vu
Hasn’t everything already been recorded? We can now take and share more pictures in a week than were taken throughout the entirety of the analog era. Fortunately, there are photographers and artists who are still able to distinguish themselves and manage to surprise us with a new perspective on an old concept.
Crying for the moon
What do you dream of and what do you do to make your dream come true? How do you shape your future in a world that changes daily? How do people handle their setbacks and how do they fight for their happiness? “Be careful what you wish for … it just might happen.”
Unlike any other medium, photography can depict stories that engage us, make us happy or frightened, and can make us realize how important the present is in our daily lives and for our future. In short: Right Here, Right Now
See also
Naarden Fotofestival 2009 - 2015 ...
Deze fotograaf raakte gefascineerd door de palmbomen van L.A
Voor de palmbomen van Los Angeles moet je naar Fotofestival Naarden. Marie-José Jongerius fotografeerde voor haar nieuwe project deze symbolen van de stad, die dreigen te verdwijnen.
Tracy Metz
19 mei 2017 om 10:53
FOTOFESTIVAL NAARDEN
‘Right Here, Right Now’ is het thema van de vijftiende editie van het tweejaarlijkse Fotofestival Naarden, dat deze zaterdag begint.
Dit thema is gekozen omdat de fotografie niet los te zien is van de grote actualiteiten in de wereld. Galeriehouder en samensteller Eduard Planting: „Ik zie fotografen terugkeren naar de ambachtelijkheid, weg van wat ik noem de ‘knip-, plak- en borduur’ trend waarbij de esthetiek voorop stond.”
In Naarden zijn 187 inzendingen te zien, zowel documentaire als kunstfotografie, van rond de vijftig fotografen uit binnen- en buitenland.
Zo is er het project van Danila Tkachenko over ‘Restricted areas’ in Rusland. Planting: „James Bond-achtige bouwsels achter hekken in de sneeuw.” De Engelsman David Chancellor trok voor zijn project naar Texas om de leden van de Safari Club te portretteren, die haast onzichtbaar verscholen staan tussen hun trofeeën.
Verder vinden er tijdens het festival in de White Box in de Grote Kerk debatten plaats. Op 27 mei wordt de eerste Nederlandse Fotoboekenprijs uitgereikt.
Wat de wolkenkrabber is voor New York, is de palmboom voor Los Angeles: een symbool voor de stad. Voor haar nieuwe fotoproject heeft Marie-José Jongerius zich verdiept in Washingtonia robusta [Mexicaanse waaierpalm] zullen we dat erbij zetten? lc , de bekendste van de 28 soorten palmbomen die er in L.A. groeien en met zijn eindeloos lange, spichtige stam het beeld van de stad bepalen. „Zonder de palmbomen zou je niet weten in welke stad je was”, zegt Jongerius.
Haar Los Angeles Palms is onderdeel van de hoofdtentoonstelling van het Fotofestival Naarden dat deze zaterdag begint; het gelijknamige boek verschijnt een week later. Het blijkt verrassend actueel te zijn: mogelijk zijn de dagen van deze zo karakteristieke boom geteld.
De palmboom, en dan vooral Washingtonia robusta, fascineerde haar omdat die geldt als hé́t symbool van Los Angeles. „Er zijn kilometers en kilometers aan straten, boulevards en avenues die omzoomd zijn met deze mooie, hoge palmbomen. En juist de hele hoge dunne springen het meest in het oog.”
Op tafel spreidt ze haar grote werkboek uit. „Van al mijn projecten maak ik zo’n boek. Alles wat ik ben tegengekomen tijdens de drie jaar onderzoek dat aan dit boek vooraf ging, zit hierin.” Ansichten liggen naast brieven van instanties als de Getty Library, waar ze veel achtergrondmateriaal over de palm heeft geraadpleegd. Verder zijn er visitekaartjes en architectuurtekeningen. Prints van Google Maps wijzen de weg naar gebouwen die beroemder zijn om de palmen voor de deur dan om het gebouw zelf, zoals het Harbor Building, ooit hoofdkwartier van oliebaron Getty, waar de bomen met kabels aan de gevel vastzitten omdat ze anders zouden omvallen. In het boek is een tekst opgenomen van de Amerikaanse historicus Jared Farmer, die het zonder scherts heeft over ‘the lollipop effect’ van deze Washingtonia Robusta.
„Er is nu veel discussie in Los Angeles over de toekomst van de palmen”, vertelt Jongerius. „Veel ervan zijn geplant voor de Olympische Spelen van 1932, en naderen nu het einde van hun natuurlijke leven. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is deze palmsoort niet inheems. Ze hebben veel water nodig, ze geven geen schaduw en ze vergen veel onderhoud. Al die dode bladeren, de ‘baard’ van de palmbomen, kan een brandgevaar vormen. Er gaan nu veel stemmen op om ze niet te vervangen.” Hoe treurig verwaarloosde palmen zijn, is te zien op haar foto van een parkeerterrein aan de rand van Palm Springs. Het asfalt is gebarsten en veel van de bomen zijn onthoofd – stokjes zonder lolly.
Het onderhoud is een terugkerend probleem. In 1972, vermeldt Jared Farmer, drukte het al zo zwaar op de gemeentelijke begroting dat er op een traject van drie kilometer langs de snelweg plastic bomen werden neergezet. Het werd een enorm schandaal, met ingezonden brieven aan de krant met suggesties als: „In het kader van zuinigheid zie ik liever echte bomen en plastic opzichters.” Een paar jaar laten waren ze weer weg.
Gemaakt landschap
Jongerius’ verbintenis met Amerika gaat jaren terug. Ze ging er voor het eerst heen in 1995 om in New York stage te lopen bij fotograaf Dana Lixenberg. In 1999 ging ze terug met een werkbeurs van het Mondriaanfonds om portretten te maken van schrijvers en acteurs, en tussen 2002 en 2006 woonde ze er fulltime. „Maar ik raakte in de ban van dat gemaakte landschap.”
Die wending zou beslissend blijken voor haar carrière. In haar fotoprojecten is de invloed van de mens overal, maar de mens zelf is nergens te zien. Over de Tweede Maasvlakte maakte ze een fotoreeks met de veelzeggende titel Lunar Landscapes. Het vervolg, Concrete Wilderness, over de bouw van de eerste emissevrije containerterminal ter wereld op de Tweede Maasvlakte, liet opnieuw in vervreemdende nachtelijke beelden de diepe sporen zien van het menselijke ingrijpen, zonder de mens.
Ook voor Los Angeles Palms wilde ze, in een agglomeratie van vier miljoen mensen, geen personen in beeld hebben. Dus ging ze ’s ochtends vroeg, tussen 4 uur en 8.30u, met haar technische field camera op stap. Er is één uitzondering: op een foto van palmen in een fluwelig groen gazon in Santa Monica ligt een dakloze onder een deken te slapen. „Ook in Los Angeles wordt de kloof tussen rijk en arm steeds groter”, zegt ze, „en dat wilde ik op een niet al te nadrukkelijke manier laten zien.”
Bekende kunstenaars zijn haar voorgegaan in de liefde voor de palm: Stephen Shore, Bruce Davidson, Robert Adams en Ed Ruscha, die ook liefhebber was van parkeerterreinen. Maar Jongerius is wellicht de laatste die Washingtonia robusta nog in volle glorie heeft kunnen vastleggen.
Fotofestival Naarden: 20 mei t/m 18 juni. Zie fotofestivalnaarden.nl. Op 27 mei wordt in Naarden Los Angeles Palms gepresenteerd; vormgegeven door Hans Gremmen, uitgeverij Fw:Books.
Naarden Festival-OFF by Fotogram
Bij het Naarden Festival-OFF zal dit jaar allerlei nieuws te beleven zijn, waaronder diverse korte workshops. Deze zijn steeds in de buurt van een expositie met hetzelfde thema. Zo is er straks onder andere een workshop ‘Smartphone Fotografie’ en een workshop ‘Portret’. Er zullen ook verscheidene portfoliobesprekingen en lezingen worden gehouden. Daarnaast zullen er verschillende concept exposities van bekende gastdocenten van Fotogram te bewonderen zijn.
Op 10 juni zal ook de feestelijke bekendmaking van de nominaties van de Fotogram Prijs 2017 plaatsvinden, met in het Vesting Hotel een expositie van het werk van de winnaars van deze wedstrijd in 2016. Voor wie wil deelnemen aan de Fotogram Prijs 2017: aanmelden kan nog tot 6 mei!
‘Right Here, Right Now’ is het thema van de vijftiende editie van het tweejaarlijkse Fotofestival Naarden, dat deze zaterdag begint. Dit thema is gekozen omdat de fotografie niet los te zien is van de grote actualiteiten in de wereld. Van de 187 inzendingen lichten wij tien fotografen uit.
Duivels, beermensen, sjamanen met geweien: in veel Europese landen komen monsters en hybride kruisingen van mensen en dieren voor. Ze stammen vaak uit oude heidense rituelen die verbonden zijn aan dood en geboorte, de oogst en de seizoenen. De Franse fotograaf Charles Fréger legt ze al geruime tijd vast: een grote selectie van zijn ‘wilde mannen’ is dit jaar in Naarden te zien.
Aan de Beukelsdijk in Rotterdam rijden de auto’s op vrijdag en zaterdag in colonne – vaak met vlaggen uit het raam – richting het bedrijventerrein De Spaanse Polder. De van oorsprong veelal Turkse, Marokkaanse of Afghaanse verloofden op de achterbank willen niet trouwen op een landgoed met kasteel of in een hippe strandtent. Zij kiezen voor een loods op een bedrijventerrein als hun ideale trouwlocatie. De capaciteit van de ‘trouwzalen’ is groot, het parkeren is gratis en de inrichting is volledig afgestemd op de culturele achtergrond. Schoonheid zit hier duidelijk van binnen.
Paillé fotografeert wat hij tegenkomt en heeft hierbij een onderscheidende stijl. Hij flitst vaak in met verschillende kleuren, dat maakt het werk vervreemdend en gek. Zijn series lopen allemaal dwars door elkaar heen, er is geen touw aan vast te knopen. “Ik zie mijzelf soms als een hyperrealistische schilder”, zegt hij daar zelf over: “Mijn foto’s documenteren een veranderde geestesgesteldheid.” Zijn foto’s lijken verraderlijk eenvoudig, maar zijn het resultaat van doordachte keuzes.
In Naarden is een selectie uit de serie ‘In Full Force’ te zien. Het is een serie portretten van geüniformeerde LGBTQ (Lesbian, Gay, Bisexual, Transsexual, or Queer) politieagenten uit 14 verschillende landen.
De Sizoo Brothers (Bastiaan, Bob en Willem Sizoo) zijn drie Amsterdamse fotograferende broers. Ze zijn bekend geworden door hun Instagramaccount, met zo’n 300.000 volgers, waarop ze vooral hun landschapsfoto’s delen.
Julia Steinigeweg onderzoekt de relatie tussen mensen en poppen. In de serie Ein verwirrendes Potential Een verwarrende mogelijkheid laat ze zien welke rol deze poppen in het leven van hun eigenaar kunnen spelen.
Wat neem je mee als je vlucht uit Syrië? De buitenkant van deze jonge jongens onthult weinig. Het zouden ook ‘onze’ jongens kunnen zijn. Opgegroeid in onze Nederlandse samenleving. De stillevens van de spullen die ze tijdens hun vlucht uit Syrië meegenomen hebben vertellen echter een stukje van hun echte verhaal. Allemaal jongens met dromen en ambities die ze in Nederland waar willen maken.
De serie White Bear toont ijsberen binnen hun kunstmatige woonomgevingen in dierentuinen over de gehele wereld. Sheng-Wen Lo probeert hiermee de dilemma’s over dieren in gevangenschap te tonen. Het project is uitgevoerd op 26 locaties in Europa en China. Het is de vraag of de woonomgevingen bruggen of muren tussen mensen en dieren vormen. White Bear gaat niet over ijsberen — de serie bestudeert de zichtbare symptomen van dierententoonstellingendoor de focus te richten op een specifieke soort.
Door reizen te maken naar societies in Berlijn, Paramaribo, Los Angeles, Parijs en Nairobi weet Stacii de groepen zo vast te leggen dat stereotypes worden doorbroken en er alleen nog verschil in nationaliteit en cultuur bestaat. Door eerlijk en open te blijven met de mensen die hij fotografeert, stimuleert hij ons langs het vermeende stereotype te kijken waaraan deze mensen vastzitten.
In de serie ‘Sao Paulo Nights’ richt Sebastian Palmer zich op transgender prostituees. Transgenders worden in Brazilië behandeld als derderangs burgers. Ze worden dagelijks gediscrimineerd en achtergesteld door de maatschappij. Veel van deze jongeren maken hun school niet af en het is vrijwel onmogelijk voor hen om een baan te vinden. Velen zoeken hun heil in de prostitutie. Palmer bewerkt zijn afdrukken vaak met verf en vuur en fotografeert ze daarna opnieuw.
